Ομιλίες

Αν μας ρωτούσαν τι περιμένουμε από τους νέους επιστήμονες τότε σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς θα απαντούσαμε: Να σκέφτονται, να δημιουργούν και να προσφέρουν.

Αυτά ακριβώς κάνει η Επιστημονική Εταιρεία Φοιτητών Ιατρικής Ελλάδος (ΕΕΦΙΕ) από το 1993 που ιδρύθηκε και δεν είναι φυσικά τυχαίο το γεγονός ότι τις τρεις αυτές λέξεις διαβάζει κάνεις μόλις ανοίξει την ιστοσελίδα της. 7 Παραρτήματα, σε κάθε Ιατρικό Τμήμα Ελληνικού Πανεπιστημίου,πάνω από 3.000 εγγεγραμμένα μέλη, ιατρικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο, συνεργασίες με άλλους ακαδημαϊκούς φορείς και το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα προσφέρετε.

Δεν σας κρύβω βέβαια ότι παράλληλα με τη χαρά να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας ανησυχώ για το μέλλον αυτής της ομάδας που έχετε δημιουργήσει και αναρωτιέμαι πόσοι από εσάς όταν ολοκληρώσετε τις σπουδές σας θα συνεχίσετε να εργάζεστε, να ζείτε στην Ελλάδα. Δυστυχώς το brain drain ειδικά στον τομέα της ιατρικής λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις και είμαι βέβαιος ότι το νιώθετε πολύ καλύτερα από μένα.

Η διαρροή εγκεφάλων που υφίσταται η Ελλάδα στα χρόνια της τρέχουσας κρίσης δεν πρέπει να αποδίδεται σε κάποια υποτιθέμενη «υπερπροσφορά» επιστημόνων ή «υπερεκπαίδευση», αλλά στο γεγονός ότι για σειρά από διαρθρωτικούς - και βεβαίως πολιτικούς - λόγους η εγχώρια αγορά εργασίας αδυνατεί να σας αξιοποιήσει. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται οι χώρες του εξωτερικού και προσφέρουν θέσεις εργασίας σε επιστήμονες για τους οποίους δεν έχουν δαπανήσει ούτε ένα ευρώ. Έτοιμοι για την παραγωγική διαδικασία χωρίς να έχουν δαπανήσει ούτε ένα σεντ για την εκπαίδευση τους!

Να σας δώσω κάποιους τραγικούς αριθμούς:

Κάθε μαθητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε δημόσιο σχολείο , σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ, κοστίζει στο ελληνικό κράτος 3,800 € το χρόνο ενώ της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κοστίζει 5.000 € το χρόνο. Όσο δε για τα πανεπιστήμια το κόστος ανά φοιτητή διαφέρει ανάλογα με την σχολή στην οποία φοιτά.

Συγκεκριμένα για να «παραχθεί» ένας γιατρός – βασικές σπουδές και πτυχίο σε 7 χρόνια – μια και αρκετούς γιατρούς εξάγουμε, το ελληνικό κράτος δαπανά 95.000 € για τον κάθε ένα ενώ με την ειδικότητα φθάνει στα  146.000 €.

Εάν στο νούμερο αυτό προστεθούν οι δαπάνες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τα 12 χρόνια δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου τότε φτάνουμε στο ποσό των 147.500 € ή  198.500 € για ειδικευμένους γιατρούς.

Με την πληροφορία ότι το 2012 μόνο στην Γερμανία εργάζονται 6000 γιατροί με σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια αντιλαμβάνεστε ότι το δώρο που κάναμε στην Γερμανική οικονομία σε ένα ετος είναι αξίας 885.000.000 ευρώ (885 εκατ. ευρώ) χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτά το κόστος της ειδικότητας ενός γιατρού.

Ετσι όμως οδηγούμε εκτός Ελλάδος μια ολόκληρη γενιά νέων ερευνητών και εμποδίζουμε  την ανάδειξη της επόμενης γενιάς.

Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα της σημερινής ημερίδας.

Αυτό που αναζητούμε όλοι μας είναι η ευημερία ακόμα και σε δυσμενείς συνθήκες. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς, το ερμηνεύουν οικονομικά και μόνο.

Για να μπορέσουμε να πετύχουμε μια ολοκληρωμένη ερμηνεία θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς έχουμε και τι ακριβώς νοιώθουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Και εδώ σίγουρα το πρώτο βήμα είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε το λόγο ύπαρξης μας, να συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που ήρθα εδώ για να μάθω, να δημιουργήσω, να προσφέρω. Το υλικό κέρδος η επαγγελματική καταξίωση και η επιστημοσύνη είναι προφανώς το ζητούμενο.

Αλλά και το να αγαπάς αυτό που κάνεις, να νιώθεις άνετα και όμορφα στα ρούχα που θα φοράς για το υπόλοιπο της ζωής σου είναι εξαιρετικά σημαντικό!

Γι αυτό λοιπόν η επιλογή που έχω είναι να αρχίσω να ψάχνω τι είναι αυτό που πραγματικά θα ήθελα να κάνω.

Και πόσο η επιλογή μου αυτή εντάσσεται στη χρησιμότητα μου μέσα στο μικρό αλλά και ευρύτερο κοινωνικό σύνολο

Στο θέμα των επιλογών μας εμπλέκονται και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, της ελληνικής οικογένειας. Υπερπροστασία και καθοδήγηση που πολλές φορές οδηγεί σε λάθος επιλογές, αρχικά στην εκπαίδευση και τις σπουδές και στη συνέχεια στην εργασία.

Ολοι είμαστε ικανοί και άξιοι. Ουμανιστικό μεν, αναποτελεσματικό δε. Η εμπέδωση της μη αυτογνωσίας.

Ψεύτικα ή τριτοκλασάτα πτυχία από άγνωστα πανεπιστήμια . Διορισμοί στο δημόσιο, πλημμελέστατη παροχή των υπηρεσιών. Και το αποτέλεσμα αυτών των λάθος επιλογών είναι η αναξιοκρατία που συχνά συναντάμε στην ελληνική κοινωνία.

Η αναποτελεσματικότητα στο δημόσιο αλλά και σε μεγάλο βαθμό και στον ιδιωτικό τομέα και ΚΥΡΙΩΣ ότι ΠΑΝΤΟΥ βλέπεις δυστυχισμένες φάτσες.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΣ Η’ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Και μια και εκπροσωπώ σήμερα το πολιτικό κομμάτι της ημερίδας θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που ίσως όλοι έχετε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια. Το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού μας βίου. Από την κεντρική πολιτική σκηνή μέχρι την τοπική αυτοδιοίκηση.

Στην πραγματικότητα το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού  σε κάθε χώρα είναι απολύτως ίσο με το επίπεδο της χώρας.

Ψηφίζουμε λοιπόν (καθ εικόνα και και ομόιωσιν) αυτούς που μας εκφράζουν και αυτούς που λειτουργούν στο πολιτικό μας υποσυνείδητο.

Η έλλειψη αυτογνωσίας και κατά συνέπεια οι λανθασμένες επιλογές δημιουργήσαν πρόσφορα εδάφη για να αναπτυχθούν τα φαινόμενα του λαϊκισμού που συναντώνται συνήθως στον πολιτικό μας βίο. Εκει όπου οι επιθυμίες και οι πεποιθήσεις των λαϊκών μαζών αποτελούν βάσιμο οδηγό πολιτικής δράσης. Εκεί όπου οι ασκούντες την πολιτική κολακεύουν το λαό που τους ψήφισε και υιοθετούν θέσεις και απόψεις ευχάριστες όχι όμως ωφέλιμες .

Χαίρομαι που στους εισηγητές υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες επιστημόνων με διαφορετικό background.

Ας τους ακούσουμε λοιπόν ως πιο ειδικούς στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε τους άλλους.

Θα χω, θα χουμε όλοι μας να διδαχθούμε από αυτούς

Σας ευχαριστώ