Χαιρετισμός στον 7ο Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου
Κυρίες και κύριοι Ο Γιώργος Θυμής θα καμάρωνε αυτές τις μέρες για όλα όσα συμβαίνουν στις αίθουσες της κρατικής ορχήστρας, του Μεγάρου, των ωδείων της πόλης μας. Νέοι και νέες πιανίστες και πιανίστριες από όλο τον κόσμο αλλά και φιλόμουσοι, λάτρεις του πιάνου και της μουσικής παρακολουθούν μια εξαιρετικά υψηλού επιπέδου άμιλλα. Αυτό που ξεκίνησε ο ίδιος και μια παρέα φίλων του το 2000 (μεταξύ των οποίων έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ) βιώνει σήμερα μια εξαιρετική καλλιτεχνική και οργανωτική ωριμότητα αλλά και μια σημαντική αποδοχή από το μουσικόφιλο κοινό, στην πόλη, στη χώρα αλλά και παγκόσμια. Και αυτό ακριβώς είναι που στις ιδιότητες του πιανίστα, αρχιμουσικού και δάσκαλου Γιώργου Θυμή προσθέτει πλέον και αυτήν του μεγάλου δωρητή αλλά και του μεγάλου ευπατρίδη της πόλης μας. Με το όραμα και τη γενναιοδωρία του, με την προσπάθεια των φίλων και συνεργατών του γίνεται γνωστή στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα η πόλη μας η μουσική της παιδεία και υποδομή. Μπορεί από το 2009 να μας λείπει η παρουσία του, οι ιστορίες και οι παραινέσεις του. Έχουμε όμως για παρέα το όραμα του και την παρακαταθήκη του. Και η αγάπη του για την πόλη, την κρατική ορχήστρα, τους νέους μέσα από τη διοργάνωση του διαγωνισμού βρίσκουν την πιο ευτυχή και ουσιαστική ολοκλήρωση, ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου Ο διαγωνισμός που διανύει πλέον το 15ο χρόνο ζωής του, γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερος. Και αυτό οφείλεται στους πολύτιμους συνεργάτες και φίλους του. Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι Θα μου επιτρέψετε όμως και μια προσωπική αναφορά. Πριν λίγες μέρες έκλεισε για μένα ένα κεφάλαιο στη μακρόχρονη σχέση μου με την ΚΟΘ. Νιώθω ιδιαίτερα περήφανος κι ευγνώμων που αυτά τα 3,5 περίπου χρόνια βρέθηκα στη θέση του προέδρου της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Η ορχήστρα κουβαλά στον τίτλο και στις δράσεις της δύο μεγάλες μου αγάπες: τη συμφωνική μουσική και τη Θεσσαλονίκη. Και προάγει και τα δύο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θεωρώ μοναδικό προνόμιο για μένα να την υπηρετήσω από αυτήν τη θέση, κι ελπίζω να συνέβαλα και εγώ κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες οικονομικές και διοικητικές συγκυρίες στην αναγνωρισιμότητα αλλά και στην αποδοχή της από ένα κοινό που τόσο της άξιζε. Τους νέους, τους ανθρώπους της περιφέρειας τους απλούς και μη μυημένους –μέχρι σήμερα- με τη μουσική. Να γεμίζει πλατείες, θέατρα και σχολεία, να γίνονται ουρές για να ένα εισιτήριο, να γίνεται πρωτοσέλιδο και ζωντανή σύνδεση σε τηλεοπτικές εκπομπές. Αλλά κυρίως την πόλη της να καμαρώνει για την ποιότητα αυτής της ορχήστρας, της δικής της ορχήστρας. Να τη νιώθει σαν ένα πολύτιμο κομμάτι της. Το οποίο μπορεί να το χαίρεται και να το απολαμβάνει. Αυτό το δρόμο πλέον πορεύεται η ΚΟΘ, η ορχήστρα μας και αυτό κανένας δε θα μπορέσει να το αλλάξει. Όλα αυτά βέβαια δε θα γινόταν αν δε δούλευαν με όραμα και μεράκι όλοι οι άνθρωποι της: μουσικοί, διοικητικό προσωπικό και διοίκηση. Και αν δε συνεργαζόταν με όλους σχεδόν τους φορείς της πόλης. Μουσικούς και μή! Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους και τον κάθε ένα συνεργάτη ξεχωριστά . Μου δώσατε τη χαρά να συμβάλλω κι εγώ σε τόσα υπέροχα μουσικά ταξίδια. Και αυτό θα το κρατήσω σαν ένα από τα πολυτιμότερα κομμάτια της ζωής μου. Θα βρίσκομαι όπως βρισκόμουν πάντα δίπλα της. Δίνοντας ό,τι μπορώ και παίρνοντας ως αντάλλαγμα τη μαγεία της μουσικής της! Κυρίες και κύριοι, Απολαύστε μια σπάνια μουσική βραδιά με τρεις υπέροχους νέους πιανίστες, τρία από τα αριστουργήματα της μουσικής, μια μοναδική ορχήστρα. Κι ας στείλουμε όλοι νοερά ένα ευχαριστώ στον άνθρωπο στον οποίο οφείλεται η σημερινή βραδιά.